Urdhva kukkutasana - kort samengevat

Urdhva kukkutasana is alleen geschikt voor yogi’s bij wie de balans en armspieren goed ontwikkeld zijn. Daarnaast zijn de benen in de lotushouding (padmasana), wat de asana extra lastig maakt. Let dus op, want deze yogahouding is om die reden zeer blessuregevoelig. In deze ‘zwevende’ yogahouding is het belangrijk om eerst de basishoudingen onder de knie te krijgen. Het juiste evenwichtsgevoel voor het voltooien van urdhva kukkutasana volgt dan vanzelf. De ‘opwaartse haanhouding’ is een goede oefening voor het verkrijgen van sterke rug-, arm-, en buikspieren en een uitstekende balans.

Inhoud

* Achtergrond van urdhva kukkutasana (opwaartse haanhouding)

* Technische aspecten

* Let op het volgende

* Voordelen van urdhva kukkutasana (opwaartse haanhouding)

    * Therapeutische toepassingen

Achtergrond van urdhva kukkutasana (opwaartse haanhouding)

Kukkuta betekent ‘haan’ in het Sanskriet, en urdhva wil zeggen ‘opwaarts gericht’. Asana is Sanskriet voor ‘(zit)houding’. Urdhva kukkutasana is een klassieke yogahouding die vermeld wordt in de klassieke Indiase yogageschriften, zoals de Hatha Yoga Pradipika. De lotushouding, ofwel padmasana, maakt deel uit van deze asana voor gevorderden.

Technische aspecten

Urdhva kukkutasana
(opwaartse haanhouding)

Het is voor het beoefenen van urdhva kukkutasana (opwaartse haanhouding) belangrijk dat u eerst padmasana (lotushouding) beheerst. Met de basishoudingen verkrijgt u voldoende armkracht en balans voor deze asana.

1. Zit in padmasana. De handen plaatst u voor de knieën op de vloer, op schouderbreedte. De vingers wijzen naar voren.
2. Buig nu naar voren. Vind de juiste balans terwijl u op uw handen balanceert.
3. Probeer nu in padmasana de knieën zo ver mogelijk op de achterzijde van de bovenarmen te krijgen, zo dicht mogelijk bij de oksels en met de rug recht.
4. Blijf een minuut in urdhva kukkutasana, of naargelang uw capaciteiten. Adem rustig door. In de klassieke ‘opwaartse haanhouding’ legt u het hoofd in de nek en kijkt u recht vooruit.
5. Kom in omgekeerde volgorde terug in de lotushouding.
6. Ontspan in savasana (lijkhouding).

Let op het volgende

Urdhva kukkutasana is blessuregevoelig, aangezien het lichaam op de gestrekte armen balanceert. Wees u ervan bewust dat als u naar voren of naar achteren valt, u uzelf niet kunt opvangen en u zich mogelijk ernstig bezeert. Beheers dus eerst de basishoudingen, waaronder padmasana. Oefen in het begin bij een muur of onder begeleiding. Overstrek de ellebogen tijdens het balanceren niet. Plaats de armen loodrecht - met gespreide vingers - en op schouderbreedte op de vloer. Houd de rug recht (horizontaal) tijdens de voltooing van deze asana. Als u urdhva kukkutasana voor het eerst beheerst, zal dat een boost geven aan uw zelfvertrouwen en mentale balans. Mijd deze moeilijke asana tijdens de zwangerschap, bij hoge bloeddruk, gewrichtsaandoeningen en bij hartkwalen. Vraag dan eerst medisch advies.

Voordelen van urdhva kukkutasana (opwaartse haanhouding)

Urdhva kukkutasana
(opwaartse haanhouding)

Zoals vermeld is deze yogaoefening ideaal voor een perfecte fysieke balans met een positieve mentale weerslag. Het lijkt of u met deze asana de zwaartekracht trotseert. Ook traint u de arm-, buik- en rugspieren. 

Therapeutische toepassingen

Urdhva kukkutasana wordt als ondersteunende therapie gebruikt bij onder andere de volgende aandoeningen en klachten:

• stijve rug;
• fysieke en mentale onbelans;
• zwakke arm-, buik- en rugspieren;
• slechte spijsvertering;
• obstipatie;
• de asana heeft dankzij de masserende werking een positieve invloed op de buikorganen.

Lees verder
> Vier gemakkelijke meditatiehoudingen
> Triang mukhottanasana
> Eka pada bakasana I - kort samengevat 
> Hatha-yoga - een korte uitleg
> Visvamitrasana

Bronvermelding

. 'Light on Yoga', B.K.S. Iyengar, George Allen & Unwin Ltd., Londen

. 'Textbook of Yoga', Georg Feuerstein, Hutchinson, London

'Yoga und Medicin', Jurg Wunderli, J. Fink Verlag, Stuttgart

Fotoverantwoording

. Inleidingsfoto: urdhva kukkutasana (opwaartse haanhouding);Robert Bejil. Find me also on:BLOG | FACEBOOK | TWITTER | GOOGLE+, CC BY 2.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/2.0>, via Wikimedia Commons

. lululemon athletica, CC BY 2.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/2.0>, via Wikimedia Commons

. Robert Bejil. Find me also on:BLOG | FACEBOOK | TWITTER | GOOGLE+, CC BY 2.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/2.0>, via Wikimedia Commons

Namen van de buikspieren

Spieren bestaan uit weefsel dat zich zodanig kan samentrekken dat we ons - in combinatie met het skelet - kunnen bewegen. Ook zijn de spieren van cruciaal belang om de normale lichaamshouding te waarborgen. Verder hebben ze een belangrijke functie inzake de werking van organen, zoals het hart dat feitelijk uit spierweefsel bestaat. Skeletspieren maken de hoofdmoot uit van het totale spierweefsel. De uiteinden van skeletspieren zijn met pezen aan botten gehecht. Dit spierweefsel is in te delen in spiergroepen. Ze werken groepsgewijs, zoals de spieren van de buik, de borst, de benen en armen.

Inhoud

* De structuur van skeletspieren

    * Spiergroepen

* Namen van de belangrijkste spieren van de buik

De structuur van skeletspieren

Anatomie spierstelsel

Skeletspieren bestaan uit spiervezels. En elke spiervezel bestaat op zijn beurt uit zogeheten myofibrillen. Dit zijn langwerpige eiwitketens die de samentrekking van het spierweefsel als geheel waarborgen. De genoemde eiwitketens zijn draderig van vorm, variërend in dikte, en bestaan uit filamenten van actine en myosine. Zodra ze door een zenuwimpuls worden geactiveerd, schuiven deze elastische filamenten in elkaar. In een fractie van een seconde trekt de myofibril en vervolgens de hele spier samen.

Spiergroepen

Skeletspieren zijn bewust aanstuurbaar, ook wel willekeurige spieren genoemd. Ze hebben een dwarsgestreepte structuur. Dit in tegenstelling tot de onwillekeurige spieren. Deze spieren hebben namelijk een gladde structuur en staan niet onder invloed van de wil. Voorbeelden daarvan zijn de hartspier en de peristaltische spieren van de darmen. Skeletspieren zijn in te delen in groepen. Ze werken ook groepsgewijs. De belangrijkste spiergroepen van het skelet zijn:

• borstspieren;
• buikspieren;
• rugspieren;
• armspieren;
• beenspieren;
• mimische spieren en kauwspieren.

Namen van de belangrijkste spieren van de buik

Samen met de bekkenbodemspieren zorgen de buikwandspieren voor de zogeheten buikpers, die druk zet op de organen in het kleine bekken, zoals de endeldarm, de urineblaas en de baarmoeder. De buikpers ontstaat wanneer men na een diepe inademing, waarbij de stemspleet is gesloten en de uitademing niet meer mogelijk is, het middenrif zo laag mogelijk gepositioneerd is in de buikholte. De samentrekking van de buikwandspieren verkleint dan de buikholte.

Buikspieren

1. Musculus rectus abdominis (rechte buikspier) De rechte buikspier is parig aangelegd en speelt een belangrijke rol in het vooroverbuigen van de romp en het kantelen van het bekken. De spier wordt meerbuikige spier genoemd door de vele tussenpezen. Bij getrainde mensen zorgt de rechte buikspier voor het zogeheten ‘wasbord’ ofwel ‘sixpack’. De spieren lopen als twee stroken zowel links als rechts van boven naar beneden. De aanhechtingspunten zijn het borstbeen en het schaambeen.

2. Musculus obliquus externus abdominis (buitenste schuine buikspier) Deze spier is eveneens parig aangelegd. In combinatie met de rechte buikspier zorgt deze spier ervoor dat de romp kan draaien en voor druktoename tijdens de uitademing. Zoals de rechte buikspier speelt ook deze spier een rol in het naar elkaar toetrekken van het bekken en de ribben.

3. Musculus obliquus internus abdominis (binnenste schuine buikspier) Ook deze spier is parig aangelegd en loopt van de bekkenrand en vervolgens schuin naar boven naar de ribben. Samen met de buitenste schuine buikspier zorgt deze spierbundel voor het draaien van de wervelkolom en druktoename in de longen tijdens de uitademing.

4. Musculus abdominis transversus (dwarse buikspier) Deze parig aangelegde spier bevindt zich aan de binnenzijde van de schuine buikspieren en zorgt vooral voor druktoename op de ingewanden. De dwarse buikspier speelt een rol bij braken, urineren, defeceren en tijdens de bevalling.

5. Bekkenbodemspieren Deze spieren vormen de onderste begrenzing van de buikholte. Ze geven steun aan de organen in de lage buikholte en spelen onder andere een belangrijke rol bij het defeceren en urineren. Het middengedeelte van deze spiergroep vormt een peesachtig geheel met openingen voor de plasbuis, de vagina en de endeldarm. Een belangrijke bekkenbodemspier is de musculus levator ani. Bekkenbodemspieren bestaan zowel uit oppervlakkige als dieper gelegen spieren.

Lees verder
> Osteoporose (botontkalking) - oorzaken, behandeling, preventie
> Veel lichaamsbeweging is gezond voor ouderen
> Namen van de borstspieren (borstwandspieren)
> Namen van de beenspieren

Bronvermelding

. https://www.hierhebikpijn.nl/anatomie/buikspieren

. https://nl.wikipedia.org/wiki/Buikspieren

. https://zero23.nl/feiten-over-buikspieren/

Fotoverantwoording

. Inleidingsfoto: spieren van de buik; OpenStax College, CC BY 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/3.0>, via Wikimedia Commons

. KVDP, Public domain, via Wikimedia Commons

. OpenStax College, CC BY 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/3.0>, via Wikimedia Commons